Rozdział XIV

Diego. 

Do domu wracałem dopiero wieczorem. Całkiem miło było spędzić dzisiejszy zień z Violettą. Była taka jak kiedyś... Może nie najlepszym pomysłem jest to że się z nią spotykam, bo zaraz wszystko mi się przypomina. Jednak ta dziewczyna jest wyjątkowa. Tak samo jak Francesca. Francesca... Jeśli teraz o niej pomyśle, wydaje mi się że tylko ona zasługuje na to bym spędzał z nią czas. Pomimo tego lgnę do Violetty. Naiwny kretyn, tak o sobie teraz myślę. Gdy wszedłem do domu, usłyszałem głos mojej mamy. Była w salonie, rozmawiała z kimś przez telefon. O dziwo zamilkła, gdy pojawiłem się w pomieszczeniu. Ciekawe...
- Cześć mamo. - powiedziałem, od razu kierując się do kuchni. Pomyślała chyba że nie chce jej przeszkadzać, bo po chwili znowu zaczęła rozmowę.
- Tak, właśnie wrócił ... No chyba ci odbiło. Chyba nie myślisz że zgodzę się na to byś mu powiedział kim jesteś ... Nieprawda, nie potrzebuje wcale ojca. Potrzebuje tylko mnie, ewentualnie tej koleżanki. Fracescy? Tak, Francescy ... Wcześniej nawet nie wspominał o tym że chce poznać ojca ... Dobra, koniec tematu. Jest już w domu, teraz lepiej nie rozmawiać. Może podsłuchiwać. Cześć. - po tym słowach zamilkła. Usłyszałem jak odkłada komórkę na stolik, po czym jej kroki. Poszła chyba na górę. Przez chwile korciło mnie żeby podejść do tego telefonu i sprawdzić tego z kim rozmawiała. W końcu postanowiłem to zrobić. Wszedłem do salonu. Faktycznie jej nie było. Od razu ruszyłem w kierunku jej telefonu. Wziąłem go do ręki, wchodząc od razu w historie połączeń. Przepisałem numer na swój telefon - potem to się sprawdzi, po czym odłożyłem telefon znowu na swoje miejsce. Rozejrzałem się po czym chwyciłem kurtkę i ruszyłem do drzwi, z zamiarem pójścia do Francescy. Jeszcze nie było tak późno, a
  ona zapewne z wielką chęcią by ze mną pogadała. Zanim jednak zdążyłem dotknąć klamki, usłyszałem głos swojej mamy.
- Wybierasz się gdzieś? - spytała - Już późno, za chwilę kolacja. Nawet 5 minut nie możesz przesiedzieć w domu?
- Jestem już 5 minut. Chce iść tylko do Fran...
- Nie za dużo czasu już z nią dzisiaj spędziłeś? - spytała. Ja tylko pokręciłem głową.
- Nie. Dzisiaj byłem z Violettą. Sama chciałaś bym spędzał z nią czas.
- Tak czy inaczej, już za późno byś nachodził te dziewczynę. Nie możecie porozmawiać przez telefon? Idź do pokoju, za chwilę zawołam cie na kolację.
Pomimo tego że nie bardzo podobało mi się że nie pozwoliła mi wyjść, ruszyłem w kierunku swojego pokoju. Nie chciałem się z nią kłócić. Wiem że ostatnio stałem się nieznośny. Może dlatego że w moim śnie byłem bardziej samodzielny? Nie musiałem mieszkać z mamusią i siedzieć grzecznie w domu kiedy mi kazała. Zrezygnowałem z rozmowy z Francescą. Pogadam z nią jutro, chociaż naprawdę teraz wolałbym nie siedzieć sam i się nudzić, jak to ostatnio ze mną bywa.

Violetta.

Następnego dnia od samego rana siedziałam w studio. Rozmawiałam z Tomasem o tym jaką piosenkę wybraliśmy. Nie wydawał się zadowolony tym że ćwiczę z Diego, ale nic nie mówił. Tuż przed rozpoczęciem zajęć do sali wpadł Diego razem z Francescą. Naprawdę wydaje mi się że z tej dwójki coś będzie. Kiedy tylko mogą, siedzą razem. Trochę mi głupio że teraz muszę kraść Diego na próby. Mają mniej czasu dla siebie. Ale w końcu gdyby nie j i tak by go nie poznała.



***
Tylko mi ktoś dotknie zdjęcia Diego z Vicente, a ostrzegam że zginie śmiercią długą i bolesną xD To zdjęcie jest moje, zróbcie sobie własne. Ale serio, oddam każde zdjęcie, tylko nie te. Godzinę szukałam go w necie, aż się wkurzyłam i postanowiłam zrobić screny które robiłam kolejną godzinę xD To zdjęcie jest więc nietykalne XD
Ale wracając do rozdziału, to taki tam bez sensu :3
Tym razem nie będzie ilości komentarzy, zobaczymy ilu z was ogarnie że jak komentujecie to jest szybciej rozdział XD