Rozdział 55 - "Wspomnienia"

Diego.

Rozstałem się z Violettą tuż przed studio. Jakoś nie bardzo chciało mi się iść na zajęcia. Jestem ciekaw czy jak się spóźnię, znowu będzie mi kazał zostawać po zajęciach. Nie myślałem o tym jednak zbyt długo. Poszedłem pod szkołę do której chodzi moja siostra. Chciałem się z nią zobaczyć, bo raczej z lekcji nie zamierzam jej zabierać. Właśnie szła do szkoły. 

- Diego? Co tutaj robisz? - zapytała, podchodząc do mnie. 

- Tak się teraz witasz z bratem? - spytałem, zaczynając się śmiać - Radzicie sobie z Marco, czy mam wracać?

- Obawiam się że tata nie zgodzi się byś do nas wrócił. Jeśli nie będziemy sobie radzić, wrócimy. 

- Nie, no chyba mnie tu nie zostawicie?

- Ty też długo nie wytrzymasz. - stwierdziła. - Dobra, ja muszę iść na zajęcia. Tobie też polecam. 

Powiedziała i odbiegła do swoich koleżanek. Postanowiłem wrócić do studio, chociaż na zajęcia i tak byłem już spóźniony. Wszedłem spokojnie na zajęcia z tańca. Spojrzałem na swojego ojca, który chyba miał ochotę trochę powrzeszczeć na spóźnionego, ale odpuścił ze względu na to że byłem to ja. Kiedyś i tak straci do mnie cierpliwość. Jestem ciekaw kiedy. Dołączyłem do reszty grupy. Po zajęciach chciałem wyjść już razem z Violettą. 

- Diego, zaczekaj. - usłyszałem jednak zanim wyszedłem. Violetta opuściła sale. 

- Masz coś ważnego do powiedzenia? - zapytałem. - Wiesz, nie chciałbym się spóźnić na kolejne zajęcia.
- Stało się coś, że się spóźniłeś?
- Nie, nic się stało... A w sumie, nawet jeśli coś się stało, nie mam ochoty ci się tłumaczyć. W szkole jesteś tylko moim nauczycielem, nie ojcem. - powiedziałem i wyszedłem z sali. W innym wypadku na pewno bym się z nim pokłócił, a nie chciałem tego. Po prostu się nie wyspałem i robiłem wszystkim na złość, na przyszłość położę się spać wcześniej. I nie będę spał w środku dnia. Dogoniłem moją dziewczynę, która akurat szła gdzieś razem z Francescą.
- Gdzie się wybieracie beze mnie? - zapytałem , idąc obok Violetty.
- Jak najdalej. - odezwała się Fran - Czy naprawdę nigdy nie możemy porozmawiać tak by nie było cie obok?
- Niestety nie, nie lubię rozstawać się z moją dziewczyną. - wyszczerzyłem się i objąłem Violette, idąc wraz z nimi.
- Dobra, przyzwyczaiłam się...
Rozmawialiśmy chwilę we trójkę a potem poszliśmy na zajęcia. Nie chciało mi się za bardzo, ale cóż... Nie mam jakoś ochoty omijać zajęć. Po zajęciach wracałem już do domu razem z Violettą. Federico dzisiaj nie pojawił się w studio. Cały dzień siedział w domu z Olgą. Musiał chłopak wariować. Razem zjedliśmy obiad, a ja po chwili poszedłem na górę. Violetta poszła gdzieś z Francescą, bo nie mogły oczywiście przy mnie porozmawiać, a ja włączyłem laptopa. Zastanawiałem się przez dłuższy czas co robić. W końcu postanowiłem obejrzeć filmiki, takie gdzie byłem jeszcze dzieckiem. Najchętniej wróciłbym do tych czasów. Chociaż wtedy nie było przy mnie Violetty. Dziwnie jest teraz wyobrazić sobie że żyje bez niej. Wtedy bym nie wpadł na to że kiedyś będę przy takiej wspaniałej dziewczynie.
Włączyłem pierwszy filmik. Lubiłem wspominać, a byli tam wszyscy moi przyjaciele i ja... Za szybko ten czas leci.

(Znowu wstawiam linki, dla tych którym się nie pokazuje XD https://www.youtube.com/watch?v=OvTgia-_ors)

(https://www.youtube.com/watch?v=_q5L-6WoP4s)





****
Nie ma to jak tyle pisać przez tydzień .___.
Brak weny, zrozumcie mnie :c