Rozdział VII

Diego. 
Następnego dnia mama z samego rana odwiozła mnie do studio. Chyba naprawdę nie chce bym leniuchował w tym łóżku całe dnie. Miałem się tylko zapisać na egzaminy wstępne i zmykać do domu. Oczywiście nie zdziwiłbym się gdyby mój pokój byłby zamknięty na jakąś kłódkę, bylebym nie marnował kolejnego dnia, swojego i tak bezsensownego życia. Na szczęście już przy wejściu do szkoły spotkałem Francescę. Ona mi pomoże, napewno. Stała do mnie tyłem, więc nie zauważyła mnie od razu. Podszedłem do niej.
- Francesca ... - odezwałem się, jednak ona nie reagowała - Francesca!
Drugi raz odezwałem się już nieco głośniej, więc dziewczyna się odwróciła.
- O, cześć Diego. - dziewczyna postanowiła przytulic mnie na powitanie, co szczerze mi nie przeszkadzało - Co tu robisz?
Kiedy zadała to pytanie, zauważyłem że patrzy na nas Violetta. Chyba nie jestem tu mile widziany... Ale cóż, ja chce chodzić do szkoły i tyle.
- Przyszedłem zapisać się na egzaminy wstępne. Spróbować zawsze warto. - Pokażesz mi gdzie mam to zrobić, czy mam zapytać Violetty? Bo wiesz, mama kazała mi iść do niej... Ale kto to sprawdzi.
Francesca zaśmiała się razem ze mną i już po chwili zaprowadziła mnie do gabinetu dyrektora studio. Teraz pytanie - wejść, czy nie wejść. Francesca jednak nie dała mi się zastanowić, bo od razu mnie tam wepchnęła, po czym weszła ze mną, żeby mieć pewność że nie zwieje.Po co miałbym zwiać, skoro ta szkoła jest moją jedyną nadzieją na to że nie będę się nudził w domu? Wypełniłem wszystko co było potrzebne, po czym opuściłem pomieszczenie tak szybko jak się w nim pojawiłem.
- To masz już wolne dzisiaj? - spytała Francesca. No tak, moje egzaminy były na szczęście dopiero pod koniec tygodnia, więc nie tylko dzisiaj mam wolne - To może pójdziemy gdzieś razem, coś zjeść na przykład?
- Nie powinnaś iść na zajęcia? - spytałem.
- Nie, dzisiaj nie ma. Przyszłam tylko na chwilę. W końcu dzisiaj są egzaminy wstępne. Cały tydzień nie bardzo jest jak robić zajęcia. To jak?
Postanowiłem się zgodzić. W sumie całkiem fajnie byłoby spędzić chociaż jeden dzień w towarzystwie osoby która jakoś mnie znosi.

Violetta.
Widzę że Francesca naprawdę polubiła Diego. No cóż... Udajmy że wcale mi to nie przeszkadza. Ale nie rozumiem tego po prostu. Jest moją przyjaciółką, a ten chłopak mnie wkurza, powinna być po mojej stronie. No nie?
No w sumie, co ja w ogóle myślę?! Jak chce, to niech rozmawia sobie z tym chłopakiem, niech chodzi sobie z nim gdzie chce, niech nawet z nim będzie. To w końcu nie jest moja sprawa. Pomimo tego że będzie z najbardziej dziwnym człowiekiem na świecie, nadal będzie moją przyjaciółką. Nie powinno mnie interesować z kim i kiedy się spotyka. Tak, raczej nie mnie to powinno obchodzić.

Diego.
*kilka dni później*
To dzisiaj... Dzisiaj już są egzaminy. Od rana siedzę z Francescą w szkolę. Tak właściwie nie wiem kto bardziej się denerwuje. Ja czy ona? Nie, co ja gadam. Najbardziej to się denerwuje tym wszystkim moja mama. Od razu było czy poradzę sobie na przesłuchaniach, czy poradzę sobie w szkole i w ogóle... Zabierzcie ją, zanim wyjdę z siebie. No dobra, nie myślmy o tym. Za chwilę zacznie się przesłuchanie.

Francesca stoi i się patrzy. I jak ja mam niby śpiewać...? Niby wtedy obserwowała mnie Violetta, Camila i Ludmiła, jednak wtedy to był jakiś taki impuls. Śpiewałem, po prostu patrząc na Violette. Ale gdzie ona jest jak jest najbardziej potrzebna? Okey... Śpiewam. Niech będzie.

W sumie... Francesca też może byc wsparciem. Cały czas stała i po prostu patrzyła. Uśmiechała się do mnie gdy na nią zerkałem. To sprawiało że miałem ochotę śpiewać dalej, a nie zwiać, jak jeszcze minute temu.

***

Końcówki już nie opisywałam, tak specjalnie :D Widzicie na gifach, haha xD Chciałam go jakoś połączyć, ale dzisiaj to nic, dosłownie nic ze mną nie współpracuje :c Jak dobrze, że nie miałam dzisiaj informatyki, rozwaliłabym pewnie komputer xD

Okey, okey. Koniec D Rozdział miał być wczoraj, ale moja reakcja "Ooo, ale fajny kabelek" zawojowała XDDD 

To do następnego. 

Dominguez'owa.